Geschiedenis van de ruïnes van Pompeii | De opkomst en ondergang van een oude stad

740 VOOR CHRISTUS

De Oscanen vestigden zich oorspronkelijk langs de hellingen bij de kust, maar het was de komst van de Grieken en Etrusken in de 8e eeuw voor Christus die de havenstad Pompeii op de kaart zette.

De Dorische Tempel, nu bekend als het Driehoekige Forum, was toen het belangrijkste gebouw. In de 6e eeuw voor Christus werd de gemeenschap omringd door een indrukwekkende tufstenen stadsmuur, wat erop wijst dat de bewoners rijk waren, misschien wel dankzij de bloeiende handel over zee. De Etrusken vestigden zich ook in de omliggende gebieden en begonnen het leger te controleren en Pompeii werd al snel onderdeel van de Etruskische stedenbond.

Het is bekend dat de gemeenschap de Tempel van Apollo heeft gebouwd, samen met een primitief forum en verschillende huizen. Hun heerschappij was echter van korte duur omdat de Griekse stad Cumae, samen met Syracuse, de controle over de regio kreeg door de Etrusken te verslaan in de Slag bij Cumae in 474 voor Christus.

450 voor Christus - 2e eeuw voor Christus

In deze periode in de geschiedenis van Pompeii werden de meeste delen van de stad verlaten. De Samnieten namen het Griekse Cumae over en introduceerden uiteindelijk nieuwe architectuur. Tijdens de Samnietenoorlogen (343 v.Chr. - 341 v.Chr.) trokken de Romeinen Campanië binnen, waardoor Pompeii deel uitmaakte van de Romeinse baan ondanks dat het werd geregeerd door de Samnieten. Het bleef de Romeinen trouw tijdens de derde Samnitische Oorlog, de Tweede Punische Oorlog, de verovering van het Oosten en de oorlog tegen Pyrrhus waarna het gedwongen werd de status van socii van Rome te accepteren.

De stad bleef bloeien ondanks de politieke onzekerheid en de migratie van de rijken dankzij de intensieve landbouw en de productie van en handel in olie en wijn. Belangrijke gebouwen zoals het Forum, de Tempel van Jupiter, het Grote Theater, de Basiliek, de Stabiaanse Baden en nog veel meer werden in deze periode gebouwd.

89 VOOR CHRISTUS - 59 NA CHRISTUS

Dit was de tijd waarin Pompeii een van de Campanische steden was die in opstand kwamen tegen Rome in de Sociale Oorlogen. Sulla veroverde de stad echter in 89 voor Christus, waardoor Pompeii geen andere keuze had dan zich over te geven na de verovering van Nola. De stad werd uitgeroepen tot Romeinse kolonie en de inwoners kregen burgerschap. Toen de hoofdtaal Latijn werd, Latiniseerde veel aristocraten hun namen als teken van steun en assimilatie.

In de Romeinse periode werden verschillende boerderijen en dorpen gebouwd die nu zijn opgegraven, waaronder Villa van de Mysteriën en Villa van Diomedes. Pompeii werd een doorgang voor goederen. Veel structuren werden gerenoveerd en nieuwe gebouwen werden gebouwd, zoals het Forum Baths, het Amfitheater van Pompeii en het Odeon, waarmee de stad een cultureel centrum werd. Een rel in 59 na Christus dwong de autoriteiten echter om alle evenementen in het amfitheater voor tien jaar te verbieden.

79 AD

De uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus veroorzaakte grootschalige verwoesting en verlies van mensenlevens in Pompeii, Herculaneum en de omliggende steden en dorpen. De regio werd bedolven onder lagen vulkanische as na de uitbarsting die twee dagen duurde. Ongeveer 2.000 mensen stierven binnen 24 uur in Pompeii en Herculaneum. Inwoners leken geen uitweg te hebben: de meeste sterfgevallen waren te wijten aan verstikking in hun huizen of op straat omdat de stad werd overspoeld door giftige gassen, aswolken en vulkanische deeltjes.

Tot nu toe zijn er ongeveer 1.150 lichamen geborgen. De uitbarsting veranderde de geschiedenis en het landschap van Pompeii voorgoed. De hele stad en haar bewoners werden bedolven onder lagen puimsteen en as die minstens 6-7 meter diep waren. Er is slechts één persoon bekend die de uitbarsting overleefde - een man genaamd Cornelius Fuscus, die later stierf tijdens een militaire campagne.

Tussen 1830 en 1833 maakte de Russische schilder Karl Bryullov een groot schilderij genaamd 'De laatste dag van Pompeii' waarop de uitbarsting van de Vesuvius in 79 na Christus wordt afgebeeld.

1592 - 1863

Na de uitbarsting van de Vesuvius werden er hulpacties op touw gezet om de slachtoffers te helpen, maar kostbaarheden, beelden en andere artefacten werden ook geplunderd. De uitbarsting van Pompeii in 471 na Chr. - 473 na Chr. en 512 na Chr. heeft de overblijfselen verder begraven. Later, in 1592, ontdekte architect Domenico Fontana oude muren versierd met schilderingen en inscripties tijdens het graven van een ondergronds aquaduct. In 1748 vond de Spaanse architect Roque Joaquin de Alcubierre overblijfselen op deze plek. Een paar jaar later, in 1763, werd een inscriptie ontdekt die leidde tot de identificatie van de stad als Pompeii.

In de loop der jaren werden er verschillende opgravingen uitgevoerd en werden er belangrijke ontdekkingen gedaan, waaronder het bestaan van holtes in de aslagen met menselijke resten. Giuseppe Fiorelli, die de overblijfselen vond, injecteerde er gips in om de lichaamsvormen na te maken - een techniek die zelfs vandaag de dag nog wordt gebruikt. Het enige verschil is dat het gips is vervangen door doorzichtige hars om verdere aantasting van de botten te voorkomen. De stad werd verdeeld in verschillende gebieden en blokken, huizen werden genummerd en alle informatie en bevindingen werden gedocumenteerd.

1920 - 2021

In de jaren 1920 werd het opgravingsproces meer georganiseerd en systematisch. Architect Amedeo Maiuri ontdekte grote gebieden ten zuiden van de Via dell'Abbondanza bestaande uit bakkerijen, volierieën, fabrieken, andere winkels en muurinscripties met afbeeldingen van verkiezingen en gladiatorengevechten. Ze waren echter niet goed gedocumenteerd en ook niet zorgvuldig bewaard voor reconstructie. Verdere opgravingen werden uiteindelijk stopgezet omdat de overheid zich meer wilde richten op het behoud van de Pompeii ruïnes dan op het ontdekken van nieuwere gebieden, gebouwen of kostbaarheden.

In 2016 trad gitarist David Gilmour van Pink Floyd, , live op in het amfitheater. Het is de eerste voorstelling voor publiek sinds 79 na Christus.

Archeologen vonden in 2018 resten van opgetuigde paarden in de Villa van de Mysteriën . Een paar jaar later werden een thermopolium, terracotta potten, een bronzen drinkschaal, een snackbar, fresco's, resten van maaltijden, keramische potten, kookpotten en meer opgegraven.

2020, Eric Pohler van de Universiteit van Massachusetts-Amherst voert in samenwerking met het Pompeii Bibliography and Mapping Project opgravingen uit in Pompeii.

In 2021 werden tijdens een opgraving een bronzen ceremoniële strijdwagen en een beschilderd graf van een slaaf blootgelegd.

Een site die zo uitgestrekt en historisch is als Pompeii moest bewaard blijven en daarvoor werden verschillende conserveringsprojecten uitgevoerd. Deze projecten waren gericht op het minimaliseren van de natuurlijke en door de mens veroorzaakte krachten die het gebied verwoestten. Soprintendenza Speciale per i Beni Archeologici di Napoli e Pompeii, het administratieve orgaan dat verantwoordelijk is voor het behoud van de site, controleert alle financiering en initieert projecten om verdere diefstal te voorkomen, toeristen te beheren, fresco's en beeldhouwwerken en andere artefacten te restaureren, gebouwen te reconstrueren, planten te verwijderen, etc. met behulp van moderne technologie.

In 1999 werd een moratorium op opgravingen afgekondigd en werd besloten dat het geld zou worden gebruikt voor het behoud van de Pompeii ruïnes om verdere verslechtering te voorkomen in plaats van verdere opgravingen. Alle huizen werden gemarkeerd volgens regio voor een goede identificatie. Van de lichamen van de overledenen werden afgietsels gemaakt. Iconische bouwwerken zoals het Forum, het Amfitheater en de villa's werden gerestaureerd om verdere verwoesting en verval te voorkomen.

De ruïnes van Pompeii waren meer dan 2000 jaar lang goed bewaard gebleven omdat ze werden begraven onder lagen vulkanische as, wat aantasting tegenging. Maar nadat de opgravingen hadden plaatsgevonden, werden alle voorwerpen en monumenten blootgesteld aan licht, vocht, erosie, verwering, waterschade, planten, dieren en andere klimaatveranderingen, maar ook aan vandalisme, toerisme, diefstal en oorlog - allemaal factoren die schade hebben toegebracht aan de historische locatie en hindernissen hebben opgeworpen voor archeologen die de ruïnes probeerden te behouden en conserveren.

In 2010 stortte het Huis van de Gladiatoren in als gevolg van hevige regenval en een gebrek aan goede drainage. Verschillende vlagen van onsystematische opgravingen veroorzaakten ook schade aan verschillende waardevolle voorwerpen, artefacten en antiquiteiten. Er werd bijvoorbeeld een verzameling bronzen letters ontdekt die op een muur waren bevestigd. Maar ze werden op een ongeorganiseerde manier teruggevonden zonder de oorspronkelijke plaatsing vast te leggen, waardoor ze hun historische betekenis verloren.

Verschillende van dit soort incidenten hebben ertoe geleid dat archeologen zich zorgen maken over de conserveringsinspanningen. Ook al krijgt de site er geld voor, Pompeii is zo uitgestrekt en groot en heeft zoveel problemen om op te lossen dat de fondsen ontoereikend lijken, wat leidt tot een langzame achteruitgang van de ruïnes.